Του Γιώργου Τσακίρη
tsak@movenews.gr
Το σκάφος δεν είναι επέκταση του κατά Ζουράρη «κατώτερου τμήματος του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος» και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε όλοι.
Το να πάρουμε ένα σκάφος, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Το δύσκολο είναι να το διαχειριστούμε και κυρίως να το διαχειριστούμε για τους άλλους και όχι για εμάς.
Αντε λοιπόν και έρχεται η ημέρα που περιμέναμε και για την οποία επενδύσαμε ένα σκασμό λεφτά. Φθάνουμε με το αυτοκινητάκι μας στη μαρίνα όπου μας περιμένει η βάρκα μας. Φορτώνουμε ο,τι μας βρίσκεται. Από γυναικόπαιδα ή μόνο το πρώτο συνθετικό της λέξης, και κανά φιλικό ζευγάρι και …τώρα θα δουν τι σημαίνει καπετάνιος.
Ο καιρός στον ντόκο είναι καλός. Λαδιά μεταξύ της βάρκας μας και του διπλανού ιστιοπλοϊκού. Αλλωστε το είδαμε και στο “application” . «Τρία – τέσσερα» μποφόρ δίνει στο Αιγαίο, οχι όπως χθες και προχτές που είχε 5 και 6 και τοπικά 7.Ηρθε η μέρα την οποία περιμέναμε..
- Ρε Γιώργο, λες να έχει καιρό;
- Οχι ρε φίλε, ενα τεσσαράκι έχει, σιγά. Σε μια ωρίτσα θα είμαστε στα Λουτρά. Είπε και έγένετο.
Και αίφνης, μια ωρα και ενα τέταρτο μετά, δίπλα μας έχει συντελεστεί ενα θαύμα. Ο ήλιος για πρώτη φορά απέτυχε να πασπαλίσει τα πρόσωπα του πληρώματος με κόκκινο χρώμα λες και κρατούσαν ομπρέλα. Χλομοί λες και πάνε σε πάρτυ «Halloween». Οι κοπελιές τα κατάφεραν καλύτερα στο μασκάρεμα. Μαύρες γραμμές έχουν τρέξει προς τα μάγουλα και πίσω, τα μάτια κόκκινα από το αλάτι και οτι απέμεινε από το κραγιόν αποδίδουν πλήρως την μεταθάνατον ζωή.
Εμείς, οι καπετανέοι του Σαββατοκύριακου, με λερωμένο το μαγιό από τους συνεχείς οργασμούς της νίκης μας ενάντια στα μανιασμένα χθεσινά κύματα δίνουμε τις τελευταίες εντολές.
- Φούντο Νίκο. Μαριώ πέτα το σκοινί.
- Καπετάνιε, ρωτάει ο διπλανός μας που έχει έρθει να μας δέσει, μπεντένι θα το πάρεις;
- Μπεντένι; Εεε ναι, απατάμε με το ερωτηματικό να προβάλει πάνω από το κεφάλι μας. Ο διπλανός μας παίρνει το σκοινί, το περνάει από τον κρίκο και το πετάει ξανά στη Μαριώ.
- Ρε Γιώργο τι να το κάνω αυτό τώρα.
- Πέρνατο στη δέστρα απαντάει ο καπετάνιος και η Μαριώ που τυλίγει το σκοινί γύρω – γύρω όπως θα μάζευε την κορδέλα από το Fresh με τα μαγικά ταρτάκια.
Πέντε – εξι ώρες μετά στο καφέ:
- Ρε, τελικά είχε καιρό.
- Ναι, οι μ@@@ φταίνε. Είδα τον καιρό σε τρία διαφορετικά site και ολα δεν έδειχναν τίποτα. Πρέπει να ήταν ενα 6αρι.
- Τι εξάρι ρε, γεμάτο 7 ήταν δεν έβλεπες τα αφρισμένα βουνά;
- Ναι αλλά είδες πως ταξιδεύει το σκάφος; Μαγικά!
Και φυσικά το σκάφος ταξίδεψε μαγικά. Γι αυτό έχει κατασκευαστεί, να ταξιδεύει και με 4 και με 5 και αν είναι φουσκωτό και με 6 και 7. Η παρέα όμως γιατί έχει κατασκευαστεί; Και στη συγκεκριμένη περίπτωση η παρέα δεν ξεπερνούσε σε αντοχές τα τρία, άντε τέσσερα για κανά δεκάλεπτο. Για εμάς τους καπετάνιους – Ο Θεός να μας κάνει- μπορεί να ήταν μια εξαιρετική πλεύση. Μπορεί και οργασμική, εκεί εξω από τις καβοκολώνες οπου σούρωνε και ο πόλεμος κορυφώθηκε αλλά νικήσαμε. Για την Μαριώ, την Κατερίνα και τον Νίκο όμως ήταν κακά, τρομακτικά θα μπορούσε να πει κάνεις και αν είχαμε και παιδιά μέσα τότε θα προσομοίαζε με την κόλαση και δεν ήταν αυτός ο στόχος. Το μ όνο που καταφέραμε είναι να τρομάξουμε δικούς μας ανθρώπους, να τους φοβίσουμε και την επομένη φορά να βρουν μια ωραία δικαιολογία να μην μας ακολουθήσουν.
Και όπως λέει και ένας φίλος επαγγελματίας. «ο καλός ο καπετάνιος δεν φαίνεται στη φουρτούνα αλλά στο ποσό καλά περνάνε οι φίλοι στο ταξίδι. Το ταξίδι πρέπει να είναι χαρά, ανεμελιά και γέλια, όλα τα αλλά δεν είναι διακοπές, είναι extreme sport».
