Η Ellen αλλά και οι Νίκος Αντωνιάδης (διαχειριστές της ομάδας Bicycle Commuters of Greece) και ο Νίκος Σταυρόπουλος (συντονιστής της ομάδας) απέστειλαν ανοιχτή επιστολή προς τον Δήμο Αθηναίων σχετικά με τους ποδηλατοδρόμους που είναι σχεδόν ανύπαρκτοι στην πρωτεύουσα και ενόψει των νέων αλλαγών που έχει εξαγγείλει η Δημοτική Αρχή. Μάλιστα οι διαχειριστές της ομάδας Bicycle Commuters of Greece θεωρούν πως το ποδήλατο είναι μέρος της λύσης και μπορεί να συμβάλλει στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και του κυκλοφοριακού στην Πρωτεύουσα.
Στην επιστολή επισημαίνεται μεταξύ άλλων ότι: «Ονομάζομαι Ellen van Wingerden, κατάγομαι από την Ολλανδία και ζω τα τελευταία 30 χρόνια στην Αθήνα. Σε αυτά τα 30 χρόνια είδα την πόλη να εξελίσσεται σε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή πόλη για την οποία αισθανόμουν περήφανη, μια πόλη που με γέμιζε αισιοδοξία για το μέλλον της και που πάντα την υπερασπιζόμουν στο εξωτερικό.
Δυστυχώς αυτή η αισιοδοξία έχει αρχίσει να δίνει τη θέση της σε απογοήτευση και, πολύ φοβάμαι, απαισιοδοξία. Η απογοήτευση ξεκίνησε όταν είδα τις συνθήκες της πανδημίας να μένουν ανεκμετάλλευτες, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, για την προώθηση του ποδηλάτου και κορυφώθηκε μετά την δημοσίευση του νέου σχεδίου ανάπλασης της Πανεπιστημίου. Βλέπω εικόνες χωρίς ποδηλατόδρομους, ούτε καν ποδήλατα, εικόνες που δείχνουν ότι η Πράσινη Συμφωνία και η βιώσιμη κινητικότητα μάλλον δεν ανήκουν στις προτεραιότητες του Δήμου Αθηναίων!
Και ειλικρινά αναρωτιέμαι: Πώς είναι δυνατόν, στην εποχή της κλιματικής αλλαγής και με τόσα προβλήματα κινητικότητας και ρύπανσης που αντιμετωπίζει η Αθήνα, να γίνει μια μελέτη που δεν προβλέπει ειδικό χώρο για αυτούς που υποστηρίζουν τη βιώσιμη κινητικότητα επιλέγοντας το ποδήλατο και άλλα μέσα μικρής κινητικότητας για τις μετακινήσεις τους; Με ποια λογική σκεφτήκατε να στριμώξετε στην κεντρικότερη αρτηρία της πόλης ποδήλατα και άλλα μέσα μικρής κινητικότητας σε μια λωρίδα μικτής χρήσης, μαζί με πεζούς και τουρίστες; (Και αυτό μόνο όταν και αν το επιτρέψει η νομοθεσία!)Πού πήγαν αλήθεια όλες οι υποσχέσεις για ποδηλατόδρομους, ξεχωριστές λωρίδες ποδηλάτου, για μια ασφαλή διαδρομή που ενώνει το Σύνταγμα με την Ομόνοια και άλλα πολλά;
Δεν μπορώ παρά να λυπάμαι όταν διαβάζω ότι συγκρίνετε την Αθήνα με άλλες μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις όπως το Βερολίνο και το Παρίσι όταν σε αυτές τις πόλεις δεν γίνονται μόνο υποσχέσεις αλλά προχωρούν στα απαραίτητα μέτρα για την αποσυμφόρηση των αστικών κέντρων και την προώθηση της χρήσης ποδηλάτου και άλλα μέσα φιλικά προς το περιβάλλον. Όταν εκεί έχουν πάψει να βλέπουν το ποδήλατο σαν παιχνίδι για παιδάκια και αργόσχολους αλλά αντιθέτως, το βλέπουν σαν μέρος της λύσης, ένα εργαλείο που συμβάλλει στη βελτίωση της ποιότητας του αέρα και στη μείωση της κυκλοφοριακής συμφόρησης στους δρόμους.
Αγαπώ την Αθήνα και πολύ θα ήθελα να συνεχίσω να αισθάνομαι περήφανη για την πόλη που τη θεωρώ σπίτι μου, αλλά αυτή τη στιγμή νιώθω μόνο απογοήτευση. Απογοήτευση για τις κενές υποσχέσεις, απογοήτευση για άλλη μια φορά για τις χαμένες ευκαιρίες.
Ο μόνος λόγος για να αισιοδοξούμε είναι ότι γινόμαστε όλο και περισσότεροι εμείς που επιλέγουμε το ποδήλατο ως μέσο μετακίνησης. Και να γνωρίζετε ότι είναι μια συνειδητή επιλογή από ενεργούς πολίτες. Είναι παρελθόν οι εποχές που μόνο κάποιοι γραφικοί, περιθωριακοί κυκλοφορούσαν με ποδήλατα. Είμαστε καθημερινοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας, άνθρωποι από διάφορες κοινωνικές τάξεις που ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί θέλουμε να συνεισφέρουμε σε μια πιο όμορφη, ανθρώπινη και πράσινη Αθήνα για όλους. Αυτός είναι και ο λόγος που θα συνεχίσουμε να αυξανόμαστε και να καβαλάμε, σαν σύγχρονοι Δον Κιχώτιδες, το ποδήλατό μας στους επικίνδυνους δρόμους της Αθήνας. Μέχρι να μας αναγνωρίσετε και να φροντίσετε για τις απαραίτητες υποδομές. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία δεν λένε;
Με εκτίμηση,
Ellen van Wingerden, Διαχειρίστρια ομάδας Bicycle Commuters of Greece»
