Η Γαλλία έχει δεσμευτεί για την παραγωγή και τη διανομή υδρογόνου επειδή έχει λάβει σημαντικές διαβεβαιώσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο πως το υδρογόνο που παράγεται από την πυρηνική ενέργεια θα συνεχίσει να έχει τα ίδια πλεονεκτήματα με το υδρογόνο που παράγεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι η ενεργειακή μετάβαση που πραγματοποιείται μπροστά στα μάτια μας είναι, στο μυαλό των δημόσιων αρχών, μέρος μιας επανεκβιομηχάνισης χωρίς την οποία τίποτα δεν θα είναι δυνατό. Σε καμία περιοχή. Ήρθε λοιπόν η ώρα για επιλογές.
Ενώ η ενέργεια αντιπροσωπεύει έως και το 75% του κόστους παραγωγής υδρογόνου, «οι βιομήχανοι θα μπορούν να συνεχίσουν να επωφελούνται από το ανταγωνιστικό κόστος της πυρηνικής ενέργειας», υπογράμμισε η υπουργός Ενέργειας της Γαλλίας κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της στον χώρο παραγωγής κυψελών καυσίμου υδρογόνου που εγκαινιάστηκε.
Αυτό είναι το μήνυμα που έστειλε η Agnès Pannier-Runacher καθώς εγκαινίασε με τον αρμόδιο για τη βιομηχανία Υπουργό Roland Lescure τη μεγαλύτερη ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή τοποθεσία για την παραγωγή κυψελών καυσίμου υδρογόνου που ξεκίνησε η Symbio στο Saint-Fons.
Νέα στρατηγική
Η γαλλική στρατηγική για την ενέργεια και το κλίμα (SFEC) πρέπει να καθορίσει τον οδικό χάρτη της Γαλλίας για την επίτευξη ουδετερότητας εκπομπών άνθρακα το 2050, να επανεξετάσει τους στόχους της σε σχέση με τις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις και να διασφαλίσει την προσαρμογή της κοινωνίας μας στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Ο νόμος για τον προγραμματισμό ενέργειας-κλίματος (LPEC), θα πρέπει να καθορίσει τους κύριους προσανατολισμούς, οι οποίοι θα καθοριστούν και θα εφαρμοστούν στην εθνική στρατηγική χαμηλών εκπομπών άνθρακα, στον πολυετή ενεργειακό προγραμματισμό και το εθνικό σχέδιο για την προσαρμογή στην κλιματική.
Πράγματι, η οικολογική μετάβαση περιλαμβάνει κοινωνικές επιλογές και δημιουργεί σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις. Η διακυβέρνηση αυτής της μετάβασης πρέπει να καθοδηγείται με στόχο τη διασφάλιση μιας δίκαιης, συστημικής μετάβασης και τη συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων από τον σχεδιασμό έως την αξιολόγηση των εφαρμοζόμενων δημόσιων πολιτικών. Παρουσιάζεται σταδιακά, υπόκειται σε αναθεωρήσεις, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν αποκλείει αλλαγές προς τους ενδιαφερόμενους.
Έτσι η Γαλλική κυβέρνηση αποκάλυψε «τα περιγράμματα» της νέας γαλλικής στρατηγικής για το υδρογόνο. Αυτή η αναθεωρημένη στρατηγική θα επιτρέψει την κλιμάκωση της παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και υδρογόνου χαμηλών εκπομπών άνθρακα, ενός φορέα που «θα χρησιμοποιηθεί πρώτα για την απανθρακοποίηση της βιομηχανίας» υπενθύμισε η υπουργός Ενέργειας Μετάβασης Agnès Pannier-Runacher.
Το πρώτο Gigafactory ανήκει στην κοινοπραξία Forvia, Michelin και Stellantis. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο υπουργός επιβεβαίωσε τους στόχους παραγωγής 6,5 γιγαβάτ υδρογόνου έως το 2030, δηλαδή περισσότερους από 680.000 τόνους ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και υδρογόνου χαμηλών εκπομπών άνθρακα και 10 GW το 2035. Η στρατηγική υδρογόνου που έχει αναπτυχθεί από τον Σεπτέμβριο του 2020 έχει ήδη υποστηρίξει περίπου 300 MW ικανότητα ηλεκτρόλυσης, τόσο σε τοπική όσο και σε βιομηχανική κλίμακα και θα πρέπει να αποφέρει περισσότερα από 2,5 GW τα επόμενα χρόνια, επισήμανε η κυβέρνηση για τη γαλλική στρατηγική για την ενέργεια και το κλίμα.
Πρώτα η βιομηχανία και μετά η κινητικότητα
Η σημαντική δημόσια στήριξη για τη βιομηχανία υδρογόνου, ύψους 9 δισεκατομμυρίων ευρώ έως το 2030, θα πρέπει κυρίως να επιτρέψει να «εξασφαλιστεί για πάνω από 10 χρόνια μια ανταγωνιστική τιμή για υδρογόνο χωρίς άνθρακα σε σχέση με το ορυκτό υδρογόνο», είπε η Υπουργός. Η γαλλική παραγωγή υδρογόνου θα προορίζεται πρώτα για την «απανθρακοποίηση της βιομηχανίας» (διύλιση, χημεία, παραγωγή λιπασμάτων) και στη συνέχεια για κινητικότητα, ανέφερε η Agnès Pannier-Runacher.
Ωστόσο αν και η Υπουργός δεν έδωσε πολλές λεπτομέρειες, η γαλλική στρατηγική όντως αναφέρει μια «προτεραιότητα» στον βιομηχανικό τομέα και ειδικότερα στις 50 βιομηχανικές περιοχές με τις υψηλότερες εκπομπές ρύπων στη Γαλλία που έχουν υπογράψει πρόσφατα συμβάσεις οικολογικής μετάβασης και οι οποίες θα χρειάζονται μαζικά ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, πράσινο υδρογόνο για να πετύχουν τους στόχους τους. Η κυβέρνηση υπολογίζει σε «κεντρικά» κέντρα κατανάλωσης στις μεγαλύτερες βιομηχανικές πλατφόρμες όπως το Fos-sur-Mer και τη Δουνκέρκη και σε «ημικεντρικά» κέντρα γύρω από μικρότερες βιομηχανικές πλατφόρμες.
Εάν η France Hydrogène χαιρέτισε τις εξελίξεις αυτής της στρατηγικής που θα επιτρέψουν την αύξηση της ενίσχυσης στην παραγωγή, ζητά «να διατηρηθεί απολύτως» η απεξάρτηση από τον άνθρακα και η εκβιομηχάνιση στρεφόμενοι στο γαλλικό βιομηχανικό οικοσύστημα σε όλη την αλυσίδα αξίας. Μια στρατηγική που σύμφωνα με την ένωση πρέπει εστίαση στην ανάπτυξη βιώσιμης κινητικότητας. Οι τοπικές εδαφικές αναπτύξεις θα είναι συνεπείς με τις ανάγκες χρήσεων βαριάς κινητικότητας.
Η ελαφριά και εντατική κινητικότητα θα πρέπει να έχει λιγότερους οικονομικούς μοχλούς. Όσον αφορά την κινητικότητα, η κυβέρνηση βασίζεται περισσότερο σε «μια προσέγγιση ανά περίπτωση χρήσης παρά ανά τμήμα».
Σύνδεση παραγωγών υδρογόνου, χρηστών και υποδομών αποθήκευσης
«Η πρόκληση είναι να εξισορροπηθεί η λογική της εθνικής παραγωγής υδρογόνου, με στόχο τη μείωση του κόστους και τις διαφοροποιημένες και ανταγωνιστικές εισαγωγές», αναφέρει η γαλλική στρατηγική. Και αυτή είναι ίσως η πραγματική καινοτομία αυτού του αναθεωρημένου σχεδίου, η ενσωμάτωση των υποδομών μεταφοράς και αποθήκευσης υδρογόνου. Η Γαλλία θα πρέπει να ανοιχτεί στις εισαγωγές και να σκεφτεί ένα οικοσύστημα υποδομών ικανό να προσφέρει ευελιξία στο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας μέσω της υποδομής αποθήκευσης και μεταφοράς. Πάνω από 500 χιλιόμετρα αγωγών θα μπορούσαν να αναπτυχθούν «βραχυπρόθεσμα» για τη σύνδεση παραγωγών υδρογόνου, χρηστών και υποδομών αποθήκευσης, είπε η Υπουργός.
Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη μια μελέτη για την αξιολόγηση των αναγκών και του μεγέθους του οικοσυστήματος. Σύμφωνα με τις αρχικές προβλέψεις, η Γαλλία δεν θα εισάγει υδρογόνο πριν από το 2035-2037.
