του Ελευθέριου Γ. Ελευθεριάδη, Ψυχολόγος M.Sc
Τη θυμάμαι σαν όνειρο. Κουρασμένη από τα χρόνια και από τα βάσανα της ζωής, μα με πρόσωπο πάντα καθάριο, φωτεινό, και με ένα βλέμμα που ένιωθες να τρυπάει τα μέσα σου όταν σε κοιτούσε.
‘’Γιαγιά, πες μας κάτι …’’ Μας μάζευε τότες γύρω της, και ανάμεσα στις ιστορίες όλες και τα παραμύθια, μας επαναλάμβανε…‘’Να το θυμάστε στη ζωή σας…Ό,τι δεν είναι αμαρτία, επιτρέπεται’’
Και εμείς την κοιτούσαμε χωρίς καλά-καλά, να μπορούμε να καταλάβουμε τι εννοεί. Τα χρόνια πέρασαν, και η θέση της έμεινε πια άδεια. Εμείς όλοι, τραβήξαμε τους δρόμους μας, καθένας τον δικό του…
Καμμιά φορά, έφερνα στο μυαλό μου εκείνα τα λόγια της…’’Ότι δεν είναι αμαρτία, επιτρέπεται…’’‘’Και τί είναι αμαρτία;’’, σκεφτόμουνα…Κανόνες, νόμοι, ηθική; Και ποιος την ορίζει; Και με ποια εξουσία; Και ίσως και να θύμωνα και λίγο… Πέρασε και άλλο ο καιρός… Και στο διάστημα αυτό εν τέλει, από την αμαρτία δεν κατάφερα να μείνω μακριά. Έμαθα όμως τουλάχιστον τι είναι… Ό,τι αποτραβάει την ψυχή σου μακριά από τον Χριστό. Από την προσευχή. Από την κοινωνία μαζί Του. Αυτό είναι αμαρτία…Και είναι κάτι, που καθένας μπορεί να καταλάβει…Και είναι τότε, που ζεις στο σήμερα την κόλαση…
Εσύ;
Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι ο Ιούδας. Λες πως είσαι φίλος, μα όταν βρεις την ευκαιρία, δε διστάζεις για τριάκοντα αργύρια, με ένα φιλί τους ανθρώπους σου να τους προδώσεις.
Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι ο Πιλάτος. Κάθε φορά που τα πράγματα ζορίζουν, εσύ ‘’νίπτεις τας χείρας σου’’. Δεν παίρνεις την ευθύνη ούτε για τις πράξεις σου, ούτε για τη ζωή σου.
Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι και εσύ ένας από τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους. Για τον κόσμο όλο, τίμιος, δίκαιος, καθαρός, μέσα σου όμως, να κρύβεις, μίσος, οργή, ζήλεια, υπερηφάνεια, ασπλαχνία.
Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είσαι ο όχλος. Χάβρα Ιουδαίων. Να μην έχεις βούληση. Να μην παίρνεις καμία ευθύνη. Να μην βάζεις το μυαλό σου να σκεφτεί. Απλά να ακολουθείς. Σαν πρόβατο. Και ‘’άρον άρον’’ να ζητάς να σταυρωθεί, αυτός που μέχρι χθες επευφημούσες.
Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είσαι ο Βαραββάς. Να χτίζεις τη δική σου ελευθερία, τη δική σου ζωή, εις βάρος κάποιου άλλου.
Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι ο ληστής στα αριστερά. Και ακόμα και εκεί, στην έσχατη στιγμή σου, να μην λες ένα ‘’ήμαρτον’’, αλλά να βρίζεις, να φωνάζεις, να κατηγορείς και να χλευάζεις άλλους για τα δικά σου λάθη.
Το δύσκολο, είναι να είσαι ο Χριστός. Να σταυρώνεσαι καθημερινά για χάρη όσων αγαπάς και παρόλα αυτά να ψιθυρίζεις πάνω από το σταυρό ‘’ Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι’’…(«Πατέρα, συγχώρεσέ τους· δεν ξέρουν τι κάνουν».)
Αυτόν σταυρώσαμε.
Αυτόν που ήρθε να σηκώσει, όλου του κόσμου την αμαρτία…
Βλέπεις, μας ενοχλούσε. Μας χαλούσε τη βόλεψη. Μας χαλούσε τα σχέδια.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Για να μπορέσουμε να λιθοβολήσουμε την πόρνη.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Για να μην γυρίσουμε και το άλλο μάγουλο.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Για να μην αγαπήσουμε ούτε τους εχθρούς, ούτε τον πλησίον.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε τον οίκο του Θεού, οίκο εμπορίου.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Γιατί μας προέτρεπε τα μαχαίρια, να τα κρατάμε στα θηκάρια.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Γιατί μας έλεγε πως πρέπει να γίνουμε σαν τα μικρά παιδιά.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Γιατί μας έλεγξε την υποκρισία.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Γιατί αλλιώς, θα έπρεπε να μάθουμε να συγχωρούμε.
Και δεν το κάναμε, μόνο μια φορά…
Χρόνια τώρα. Ξανά και ξανά. Καθένας μας Τον σταυρώνει όπως μπορεί.
Μεγάλη Πέμπτη σήμερα.
Ευτυχώς, που Αυτός, δεν είναι σαν και μας. Ευτυχώς, που ακόμα και πάνω από τον σταυρό, συγχώρεση στον καθένα μας προσφέρει.
Μεγάλη Πέμπτη σήμερα. Κρεμάται επί ξύλου.
Ευτυχώς, που τα Πάθη ολοκληρώνονται, πάντα ξημερώνοντας Κυριακή…
Καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc
