της Ελενας Ερμείδου
Το 9% του παγκόσμιου πληθυσμού θα φιλοξενήσουν 41 σούπερ – μεγαλουπόλεις μέχρι το 2030, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ.
Σημαντικές ευκαιρίες προκύπτουν από την σύνθεση των νέων σχημάτων, εξ’ ίσου και προβλήματα.
Οι μετακινήσεις και η κινητικότητα είναι θέματα που «καίνε», προκαλούνται από το φαινόμενο της εκρηκτικής αύξησης του αριθμού των σούπερ – μεγαλουπόλεων και της άμορφης αστικοποίησης. Ήσσονος σημασίας η ποιότητα υγείας, αλλά και η συμπίεση της ανθρωπότητας σε ολοένα μικρότερα τμήματα του πλανήτη, σύμφωνα με την Urbagora, την πρώτη ευρωπαϊκή διάσκεψη για το μέλλον της αστικής ζωής, που φιλοξένησε αυτό το μήνα το Megacities Institute με έδρα το Παρίσι με την συνεργασία της Allianz France.
Για αιώνες, οι άνθρωποι μετακόμιζαν από την ύπαιθρο αναζητώντας ευκαιρίες εργασίας και εκπαίδευσης. Το 1800, όταν το Πεκίνο έγινε η πρώτη πόλη στη σύγχρονη εποχή με 1 εκατομμύριο κατοίκους, μόνο 3 άτομα ανά 100 του παγκόσμιου πληθυσμού ζούσαν στις πόλεις.
Ορόσημο το 2007, όπου για πρώτη φορά, το ποσοστό του ανθρωπίνου πληθυσμού που ζούσε σε αστικές περιοχές υπερέβη το ποσοστό της υπαίθρου.
Η πόλη της Νέας Υόρκης ήταν η πρώτη που πέρασε το σημάδι των 10 εκατομμυρίων κατοίκων το 1950. Από τότε, ο αριθμός των μεγαλουπόλεων έχει αυξηθεί ταχύτατα. Μέχρι το 2016, υπήρχαν 31, οι περισσότερες στην Ασία, συμπεριλαμβανομένου του Πεκίνου, της Chongqing και της Σαγκάης στην Κίνα, του Δελχί και της Βομβάης στην Ινδία.
Η Ιαπωνία έχει το Τόκιο, το οποίο με 37,8 εκατομμύρια ανθρώπους είναι ο μεγαλύτερος αστικός οικισμός στον κόσμο και η Οσάκα.
«Πακεταρισμένοι» άνθρωποι ζουν στο Καράτσι στο Πακιστάν και φτάνουν τα 27 εκατομμύρια. Ξεπερνούν τα 24 πληθυσμού που συγκεντρώνει η Αυστραλιανή ήπειρος.
Οι ενδείξεις «μαρτυρούν» ότι μέχρι το 2050, τα 66 ανά 100 άτομα θα ζουν σε μεγαλουπόλεις με την Κίνα να έχει αρχίσει να κατασκευάζει υποδομές για το Jing-Jin-Ji, μια μεγαλούπολη που προβλέπεται να περιλάβει το Πεκίνο, την Tianjin και την Hebei. Οι υποδομές αυτές θα συνδέουν 130 εκατομμύρια ανθρώπους και το συνολικό μέγεθος της σούπερ αυτής μεγαλούπολης εκτιμάται ότι είναι 137 φορές μεγαλύτερο από το Λονδίνο.
Ο συναγερμός στο κόκκινο
Όπως οι μεγάλες μητροπόλεις στην ιστορία τους, έτσι και οι σούπερ – μεγαλουπόλεις οι μεγαλειότητες προσφέρουν ευκαιρίες για ανάπτυξη του εμπορίου, του πολιτισμού, των γνώσεων, της οικονομίας. Ωστόσο, και ισάριθμα σχεδόν μειονεκτήματα. Εγκληματικότητα, λειψυδρία, καταστροφή του περιβάλλοντος, αύξηση του όγκου των αποβλήτων, ανεπαρκείς υπηρεσίες εν συγκρίσει με την ζήτηση.
Πολλοί άνθρωποι σε μέρη όπως είναι η Μανίλα, οι Φιλιππίνες, η Πόλη του Μεξικού και η Βομβάη στην Ινδία, καταλήγουν απλώς να «μοιράζονται» την φτώχεια τους, σε εκτάκτως υποβαθμισμένες πόλεις, χωρίς υγειονομικές υποδομές.
Η υποτίμηση της μετακίνησης
Στις μεγάλες πόλεις, η κινητικότητα είναι ένα ζήτημα του οποίου η σημασία υποτιμάται. Το θέμα αυτό, που αφορά το μέλλον της αστικής ζωής συζητήθηκε στην διάσκεψη της Urbagora.
Περισσότερες αστικές πόλεις με περισσότερα χρήματα σημαίνει περισσότεροι τροχοί στο δρόμο. Για παράδειγμα, ο αριθμός των αυτοκινήτων στην Κίνα αυξήθηκε από 59 εκατομμύρια το 2007 σε πάνω από 300 εκατομμύρια το 2017, σύμφωνα με το κινεζικό Υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας.
Μια συνέπεια είναι ότι η Κίνα διαθέτει τώρα 10 από τις 25 πιο πολυσύχναστες πόλεις παγκοσμίως. Η μέση ταχύτητα σε ώρα αιχμής στην πρωτεύουσα της επαρχίας Shandong στη βορειοανατολική Κίνα, είναι μόλις 20 χιλιόμετρα / ώρα – η πιο αργή στον κόσμο.
Οι δρόμοι στο Πεκίνο και τη Σαγκάη συχνά «ακινητοποιούνται».
Στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, οι μισοί από τους ενήλικες περνούν τουλάχιστον δύο ώρες ημερησίως στο δρόμο, είναι ο μέσος ημερήσιος χρόνο μετακίνησης μιας ημέρας στην Νέα Υόρκη.
Περισσότεροι τροχοί, περισσότερα προβλήματα
Ερευνα του Ινστιτούτου Megacities σε 20 μεγάλες πόλεις ανά τον κόσμο διαπίστωσε πέντε κρίσιμα προβλήματα σχετικά με την αστική κινητικότητα:
- Το προβλήματα της στάθμευσης,
- Της κυκλοφοριακής συμφόρησης
- Του ελαχίστου χώρου πρασίνου
- Της ατμοσφαιρικής ρύπανσης
- Της ηχητικής ρύπανσης
Η ατμοσφαιρική ρύπανση αποτελεί βασική μέριμνα για τους κατοίκους της πόλης. Παραδείγματος χάριν: το 2013, η Σαγκάη για 124 ημέρες πολύ λεπτά σωματίδια υπερέβησαν τα 600 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο, όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) συστήνει να μην ξεπερνούν τα 10 μικρογραμμάρια, εκτιμώντας ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση προκάλεσε 3 εκατομμύρια πρόωρους θανάτους παγκοσμίως το 2012.
Σε παγκόσμιο επίπεδο το 2014, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, το 92% του πληθυσμού ζούσε σε μέρη όπου δεν τηρήθηκαν τα επίπεδα κατευθυντήριων γραμμών για την ποιότητα του αέρα.
«Καταβροχθίζουν» τους πόρους οι μεγαλουπόλεις
Οι πόλεις καλύπτουν περίπου το 2% της επιφάνειας της Γης, αλλά καταναλώνουν περίπου 75% από τους πόρους, σύμφωνα με το Euramet. Τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμούν ότι ο αριθμός των μεγαλουπόλεων θα ανέλθει σε 41 έως το 2030. Μέχρι τότε, οι μεγαλουπόλεις θα φιλοξενήσουν σχεδόν το 9% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Πώς μπορεί, λοιπόν ο κόσμος να διαχειριστεί και να ισορροπήσει εν μέσω μία συνεχούς και ταχείας αστικοποίησης;
Η καινοτομία και οι νέες τεχνολογίες μπορούν να παράσχουν τα απαιτούμενα εργαλεία για να καταστήσουν τις πόλεις πιο έξυπνες και να μειώσουν τις αρνητικές επιπτώσεις του τρόπου ζωής θα εξεταστούν τις προσεχείς εβδομάδες, ώστε να προταθούν λύσεις στο επόμενο διάστημα.
Σχετικά με το Megacities Institute
Το Ινστιτούτο Megacities είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ιδρύθηκε από την Allianz Γαλλίας, τη Bosch και τη GIPA, αντιμετωπίζοντας μη ανταγωνιστικά θέματα σχετικά με τις τεχνολογίες που αλλάζουν σήμερα το τοπίο των πόλεων.
Πήγη: www.allianz.com
Φωτογραφία: Από το Allianz.com
