Η κίνηση στους δρόμους είναι κάτι το οποίο αποτελεί μέρος της ζωής των ανθρώπων στις μεγάλες πόλεις της χώρας και ιδίως εκείνων που μένουν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ουρές χιλιομέτρων, νεύρα, χαμένες εργατοώρες συνθέτουν τα ελληνικά μποτιλιαρίσματα.
Ωστόσο το μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα στον κόσμο διήρκησε διψήφιο αριθμό ημερών!
Πιο συγκεκριμένα τον Αύγουστο του 2010, εκατομμύρια οδηγοί βρέθηκαν εγκλωβισμένοι σε κεντρικό αυτοκινητόδρομο έξω από το Πεκίνο, που ενώνει την κινεζική πρωτεύουσα με την επαρχία της Εσωτερικής Μογγολίας.
Τα ατελείωτα φορτηγά που μετέφεραν κάρβουνο στην πρωτεύουσα, σε συνδυασμό με μικροτρακαρίσματα και εργασίες σε κάποια σημεία του δρόμου που μείωναν τις λωρίδες ακόμα και στο μισό (κάτι σαν τον Flyover δηλαδή), οδήγησαν σε ένα τεράστιο… «μεταλλικό σκουλήκι» μήκους δεκάδων χιλιομέτρων.
Ο ρυθμός κίνησης ήταν κατά μέσο όρο 1 χιλιόμετρο την ημέρα, με τους οδηγούς να εγκλωβίζονται για μέρες μέσα στα οχήματά τους. Οι Αρχές έκαναν σοβαρές προσπάθειες να δώσουν λύση, στέλνοντας οδηγούς και φορτηγά από άλλες διαδρομές και επιτρέποντας σε πολλά περισσότερα φορτηγά από το επιτρεπτό όριο να μπουν μέσα στο Πεκίνο για να αλαφρύνουν την κυκλοφοριακή συμφόρηση. Η κίνηση επανήλθε στα «φυσιολογικά» της δεδομένα μετά από συνολικά 12 μέρες! Μην ξεχνάμε ότι σε σημεία ο αυτοκινητόδρομος είχε συνολικά 20 λωρίδες και στα δύο ρεύματα, κάτι που απ`ότι φάνηκε δεν αρκούσε!
Όπως καταλαβαίνει κανείς, με τόσες χιλιάδες αυτοκίνητα και εγκλωβισμένους οδηγούς για μέρες, ακόμα και για τους προνοητικούς που είχαν λίγο φαγητό και νερό στο αυτοκίνητο οι προμήθειες τελειώνουν. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ντόπιοι πουλούσαν διάφορα είδη ανάγκης όπως νερό και νουντλς, ή ακόμα και τσιγάρα σε φουσκωμένες τιμές. Για παράδειγμα το νερό μπορεί να κόστιζε ακόμα και 15 φορές περισσότερο και τα νουνλτς 3 φορές περισσότερο, ενώ κάποιοι είχαν φτιάξει κινούμενα καταστήματα με ποδήλατα και κινούνταν κατά μήκος του μποτιλιαρίσματος.
