Είδαν και απ΄είδαν όλοι οι ερωτευμένοι,΄φασωμένοι΄ και διαζευγμένοι, όλοι αντιμέτωποι με τα συναισθηματικά αδιέξοδα ανεξαιρέτως και αποφάσισαν ότι δεν θέλουν άλλο τον μοναχικό προστάτη στον έρωτά τους, άσε που δεν υπάρχει στο εορτολόγιο!
Η ανάγκη όμως για τον εορτασμό του έρωτα, βρήκε την απήχησή της σε δύο πρόσωπα πρότυπα αγάπης και έρωτα που γιορτάζουν μία μέρα πριν, στις 13 Φεβρουαρίου.
Με λίγα λόγια έως τώρα γιορτάζαμε έναν ανύπαρκτο “άγιο”. Όσο και αν ψάξαμε για τη ζωή και το τέλος του ΄Αγίου Βαλεντίνου΄ δυστυχώς δεν βρήκαμε κανένα στοιχείο αγάπης, συμβίωσης και έρωτα ούτε εμείς ούτε η Καθολική Εκκλησία που το 1969 υποβίβασε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σε τοπική εορτή, επειδή δεν γνώριζε τίποτα για βίο θεόπνευστο παρά μόνο ότι ετάφη στις 14/2 στη Ρώμη.
Ο συγκεκριμένος επίσης «Άγιος» είναι ανύπαρκτος και στην Ανατολική Εκκλησία, δεν καταγράφεται πουθενά γιατί τα ονόματα Βαλεντίνος και Ιούδας θύμιζαν προδοσίες.
Στις 13 Φλεβάρη γιορτάζουν οι προστάτες μας. Δύο άνθρωποι που ήταν ερωτευμένοι μεταξύ τους οι Άγιοι Ακύλας και Πρισκίλλα πρόσωπα πραγματικά! Ο Απόστολος όλων των εθνών τους είχε επαινέσει αλλά και αναδείξει ως παράδειγμα προς μίμηση για την αγάπη και την αφοσίωσή τους.
