- Του Γιώργου Κ. Ανδρή
Εντείνονται οι μάχες στον χώρο του αυτοκινήτου για το ποιος θα κερδίσει τα περισσότερα χρήματα από διαφημίσεις, ποιος θα δώσει κάτω από το «τραπέζι» τα περισσότερα χρήματα σε στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών, ποιος θα κερδίσει «δωρεάν» αυτοκίνητα ή αυτοκίνητα Long Term, ποιος θα «βουτήξει» μερίδιο από τη διαφημιστική πίτα των ανταγωνιστών του και εν τέλει ποιος θα είναι ο πιο «καλός» απέναντι στις εταιρείες αυτοκινήτων.
Όλα τα παραπάνω διαδραματίζονται βέβαια σε μία χρονική στιγμή όπου οι πωλήσεις καινούριων αυτοκινήτων σημείωσαν το 2018 διψήφιο ποσοστό ανόδου οπότε οι επιτήδειοι απαιτούν ανοικτά επιπλέον χρήματα από διαφημίσεις.
Στο «παιχνίδι» πάντως φαίνεται ότι συμμετέχουν και αρκετά στελέχη εταιρειών εν αγνοία των αφεντικών τους κερδίζοντας πολλά χρήματα.
Και όταν χαλάει κάποια «δουλειά» ως διά μαγείας δεν διαρρέει τίποτα με αποτέλεσμα κάποιοι εισαγωγείς ή πρόεδροι θυγατρικών να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου…
Άλλωστε είναι οι «κολλητοί» είναι γνωστοί στα αντίπαλα μέτωπα και κάποιοι Διευθυντές έχουν ιδιαίτερες «αδυναμίες» σε κάποιους εκδότες ή συντάκτες και λόγω θέση επιβάλλουν την «αποστολή» χρημάτων προς αυτούς χωρίς να το γνωρίζουν τα αφεντικά τους.
Πάντως αυτή τη στιγμή οι «λυκοφιλίες» δίνουν και παίρνουν στον κλάδο με τους μεν να ισχυρίζονται πως το δικό τους Μέσο Ενημέρωσης είναι το καλύτερο και τους δε να ισχυρίζονται ότι εκείνοι επηρεάζουν τις επιλογές των καταναλωτών.
Όπως έχει αναφέρει και κορυφαίος Έλληνας ηθοποιός σε ταινία: «Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα»!
Βέβαια τα χτυπήματα πίσω από την πλάτη είναι συνεχή και όποιος αντέξει.
Μεγάλες χαμένες πάντως είναι η δημοσιογραφία και η αξιοπρέπεια…
Είναι πολλά τα λεφτά
Ο χώρος του αυτοκινήτου διαθέτει παραδοσιακά και ένα πολύ μεγάλο διαφημιστικό budget που πραγματικά αποτελεί δέλεαρ για πολλούς εκδότες, καναλάρχες αλλά και ιδιοκτήτες ραδιοφωνικών σταθμών και ιστοσελίδων.
Μεγάλοι κερδισμένοι είναι σίγουρα οι καναλάρχες οι οποίοι κερδίζουν την μερίδα του λέοντος από την διαφημιστική πίτα και όλοι οι υπόλοιποι «τρώγονται» ώστε να μπορέσουν να κερδίσουν όσα περισσότερα χρήματα μπορούν.
Ωστόσο οι περισσότεροι επιχειρηματίες στον κλάδο των ΜΜΕ αντιμετωπίζουν τα αυτοκίνητα ως εμπορικό προϊόν και όχι ως δημοσιογραφικό περιβάλλον για έρευνα και αποκαλύψεις.
Το αποτέλεσμα είναι οι περισσότεροι «συντάκτες» αυτοκινήτου να έχουν ξεχάσει τον δημοσιογραφικό τους ρόλο και να ασχολούνται πιο πολύ με τις διαφημίσεις.
Αυτό όμως κύριοι δεν είναι δημοσιογραφία! Είναι δημόσιες σχέσεις, είναι διαπλοκή, είναι ο χώρος της διαφήμισης.
Όμως για να συμβούν τα παραπάνω χρειάζονται πάντα δύο παίκτες. Στην προκειμένη ο ένας είναι ο κομιστής της διαφήμισης για το Μέσο που τον «απασχολεί» επαγγελματικά και ο άλλος είναι ο διαφημιζόμενος ο οποίος λόγω των χρημάτων που δίνει έχει τη δυνατότητα να κάνει όποιες διορθώσεις θέλει σε οποιοδήποτε κείμενο.
Αν πάλι του ξεφύγει κάτι μπορεί να… μαζέψει και όλα τα έντυπα από τα περίπτερα!
Ωστόσο η αύξηση των πωλήσεων στα καινούρια αυτοκίνητα έχει «ανοίξει» την όρεξη τόσο κάποιων εκδοτών όσο και «δημοσιογράφων» οι οποίοι μέσα στην απληστία τους ζητούν συνεχώς περισσότερα χρήματα που προέρχονται μέσω διαφημίσεων ή δικαιολογούνται με κάποιο Δελτίο Επαγγελματικής Δαπάνης.
Κάποιες εταιρείες αντιδρούν στις «πιέσεις» που τους ασκούν οι εκδότες ή τα στελέχη των ΜΜΕ αλλά κάποιες άλλες ενδίδουν υπό τον φόβο των… αποκαλύψεων.
Τώρα θα μου πείτε ποιες αποκαλύψεις αφού πλέον όλοι στην αγορά γνωρίζουν πολύ καλά πως ένα «αρνητικό» δημοσίευμα αποτελεί μοχλό πίεσης για επιπλέον διαφήμιση.
Δεν είναι και λίγα τα παραδείγματα από δημοσιεύματα του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου που βγάζουν κάποια μοντέλα «άχρηστα» και κάποια που είναι κυριολεκτικά για… πέταμα τα βγάζουν κορυφαία!
Όλα γίνονται θυσία στο βωμό του χρήματος.
Και θα ρωτήσει εύλογα κανείς τι γίνεται με τους αναγνώστες; Η απάντηση είναι απλή: «Ποιος ασχολείται με τους αναγνώστες!» Τάδε έφη εκδότης που επιμένει να αναφέρει ότι δεν χρωστάει ούτε ένα ευρώ σε κανέναν αλλά τα κατασχετήρια και τα εξώδικα καταφθάνουν «βροχή» καθημερινά.
Και μετά αναρωτιούνται γιατί οι πωλήσεις των εντύπων βρίσκονται σε «ελεύθερη πτώση» τα τελευταία χρόνια.
Πολύ απλά γιατί κάποιοι εκδότες δεν νοιάζονται για τους αναγνώστες.
Μια άλλη αιτία η οποία συντελεί στην πτώση της κυκλοφορίας των εντύπων αφορά στο Internet το οποίο είναι δωρεάν και άμεσο.
Αλλά και εκεί κάποιοι έχουν ανακαλύψει τους μηχανισμούς από Πακιστάν ή άλλες χώρες από τις οποίες λαμβάνουν να πολυπόθητα κλικ.
Στην δωρεάν ενημέρωση οφείλεται και το γεγονός πως πολλά περιοδικά αυτοκινήτου έχουν γίνει «ένθετα» σε εφημερίδες. Μάλιστα στελέχη από την αγορά αυτοκινήτου εκτιμούν πως μερικά από αυτά δεν τυπώνουν πάνω από 5.000 τεύχη αντί των 20.000 τευχών που δηλώνουν οι εκδότες τους.
Επίσης υπάρχουν και τα free-press έντυπα τα οποία επίσης κανείς δεν γνωρίζει πόσα έντυπα τυπώνονται στα πιεστήρια και πόσα τελικά μοιράζονται και που.
Κάποιοι τα μοιράζουν στον δρόμο, κάποιοι σε καφετέριες, κάποιοι σε ΚΤΕΟ και κάποιοι τυπώνουν 800 με 1.000 τεύχη με κόστος πραγματικά γελοίο και τα στέλνουν στις εταιρείες αυτοκινήτων ώστε να μπορούν να αντλούν διαφήμιση…
Κανείς βέβαια δεν τολμά να δημοσιεύσει το τιμολόγιο που έχει εκδώσει το πιεστήριο που τυπώνονται τα έντυπα που θα περιλαμβάνει τον αριθμό των εντύπων και άλλα οικονομικά στοιχεία όπως το σύνολο του ποσού αλλά και τον ΦΠΑ που να πιστοποιούν τα… χιλιάδες έντυπα.
Όπως και να έχει οι αναγνώστες έπρεπε, πρέπει και θα πρέπει να αποτελούν το στόχο των Μέσων Ενημέρωσης και όχι οι διαφημίσεις. Αλλά πως θα επιβιώσουν τα ΜΜΕ όταν δεν έχουν έσοδα από διαφημίσεις;
Η απάντηση είναι απλή καθώς οι αναγνώστες είναι εκείνοι που ανεβάζουν την επισκεψιμότητα και οι εταιρείες το γνωρίζουν καλά αυτό.
Αν τώρα πιστεύουν ότι οι πληρωμένοι «δημοσιογράφοι» τους έχουν δύναμη να επηρεάσουν τους αναγνώστες και τους καταναλωτές απλά είναι πολύ γελασμένοι. Οι αναγνώστες κρίνουν και μάλιστα σε πάρα πολλές περιπτώσεις γράφουν και επώνυμα στα social media την άποψή τους για όλους τους δημοσιογράφους.
Σε αυτό το σημείο κάποιοι απλά περιορίζονται στην «σκιά» τους ώστε να περνούν απαρατήρητοι και άλλοι παραμένουν ατάραχοι ακόμη και σε άκρως επικριτικά σχόλια.
Υπάρχουν και τα κομματικά στελέχη που ευελπιστούν σε κάποιο Γραφείο Τύπου ή εργασία σε κάποιο κυβερνητικό Μέσο με τις ευλογίες βουλευτών ή υπουργών.
Υπάρχει και ακόμη μία κατηγορία που περιλαμβάνει τους «δημοσιογράφους» που κοινοποιούν στα στελέχη εισαγωγικών τα θέματα που τους αφορούν τα οποία συνοδεύονται πάντα με ένα μήνυμα του τύπου: «Φίλε μου διάβασε το εξαιρετικό μου ρεπορτάζ για το τάδε μοντέλο σας στην τάδε εφημερίδα. Έκανα ότι καλύτερο μπορούσα για εσάς…»
Το άσχημο είναι ότι τα μηνύματα πολλές φορές τα αποστέλλει και σε ονόματα που είναι παρόμοια με εκείνο του παραλήπτη…
Αλλά αυτά πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Το θέμα είναι τι μέλλει γενέσθαι στο χώρο του αυτοκινήτου όπου τα επόμενα χρόνια αλλάζει ριζικά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Σωστά θα μπορεί να επισημάνει κάποιος, σε ολόκληρο τον κόσμο. Όχι στην Ελλάδα! Στη χώρα μας απλά κάποιοι άπληστοι θα ζητούν περισσότερα χρήματα από διαφημίσεις καθώς σε διαφορετική περίπτωση οι αναγνώστες τους θα διαβάσουν «καυτές αλήθειες»…
Τώρα ποιος θα διαβάσει τις «καυτές αλήθειες» είναι ένα άλλο θέμα που μάλλον δεν απασχολεί κανέναν τους!
