Υπό τη δήμαρχο Anne Hidalgo, το Παρίσι έχει θέσει το πρότυπο για καινοτόμες πολιτικές και έχει εφαρμόσει μια ριζική ατζέντα για τη μείωση των εκπομπών άνθρακα, περιορίζοντας τη χρήση ιδιωτικών αυτοκινήτων, επενδύοντας στις πράσινες μεταφορές και αντιμετωπίζοντας το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ο αρχιτέκτονας του «Επαναπροσδιορίζοντας το Παρίσι» Zan-Louis Missika αναλογίζεται τον αντίκτυπο αυτών των κατά καιρούς αμφιλεγόμενων μέτρων στους Παριζιάνους ενώ ξεκαθαρίζει ότι τα πάντα πετυχαίνονται μόνο με πολιτική βούληση.
Άλλωστε το Παρίσι τα τελευταία χρόνια έχει κυριολεκτικά μεταμορφωθεί καθώς πολυσύχναστοι δρόμοι καταλαμβάνονται πλέον από πεζούς και ποδήλατα ενώ έχουν κατασκευαστεί εκατοντάδες χιλιόμετρα ποδηλατοδρόμων αλλάζοντας ριζικά το πρόσωπο της πόλης.
Το Παρίσι είναι μια πυκνοκατοικημένη πόλη, όπως και η Αθήνα, ωστόσο η δημοτική αρχή όσο χώρο αφαίρεσε από τα αυτοκίνητα τον έδωσαν στα ποδήλατα ή τα υπόλοιπα μέσα ήπιας κυκλοφορίας.
Μάλιστα οι ειδικοί της πολεοδομίας για να μειώσουν τον αριθμό των αυτοκινήτων αφαίρεσαν θέσεις στάθμευσης και κατήργησαν αστικούς δρόμους δημιουργώντας ουσιαστικά με τεχνητή συμφόρηση!
Παράλληλα κατασκεύαζαν ποδηλατόδρομους προκαλώντας την «εξάτμιση της κυκλοφορίας» η οποία μεταφράζεται από τους ειδικούς ως ο τρόπος να αλλάξουν τα πράγματα σε μια πόλη όταν κλείνει ένας δρόμος. Ειδικότερα κάποιοι οδηγοί επιλέγουν εναλλακτικές διαδρομές, κάποιοι άλλοι αλλάζουν τρόπο μετακίνησης (ΜΜΜ) και κάποιοι αφήνουν το αυτοκίνητο σπίτι και κινούνται με ποδήλατα. Εννέα στους δέκα οδηγούς αναπροσαρμόζονται στις αλλαγές αλλά χρειάζεται χρόνος και πείσμα καθώς οι πολιτικές πιέσεις που ασκούνται για να ακυρωθούν τα καινοτόμα σχέδια είναι πολλές.
Στο Παρίσι όπως και στην Αθήνα το 50% των κατοίκων έχει και κινείται με το αυτοκίνητο ενώ όσο απομακρύνεται κανείς από το κέντρο τόσο αυξάνεται το ποσοστό χρήσης του αυτοκινήτου.
Μόνο αν οι πολίτες μιας πόλης κυκλοφορούν με λεωφορείο, μετρό, ηλεκτρικό, τραμ, ηλεκτρικό ή συμβατικό ποδήλατο, πατίνια και ταξί μπορεί να αλλάξουν τα δεδομένα. Όλες οι υπόλοιπες λύσεις απλά να παρατείνουν το πρόβλημα του κυκλοφοριακού αλλά και της ρύπανσης.
Όπως χαρακτηριστικά είχε επισημάνει στην Καθημερινή ο κ. Zan-Louis Missika: «Κρίμα, η Αθήνα δεν είναι επίπεδη, αλλά με ηλεκτρικό ποδήλατο θα ήταν τέλεια. Ζω στον λόφο της Μονμάρτης και χρησιμοποιώ ηλεκτρικό ποδήλατο. Δεν έχω δυνάμεις για κανονικό ποδήλατο, αλλά με το ηλεκτρικό είναι σκέτη ευχαρίστηση. Αλλά χωρίς υποδομές δεν μπορείς να έχεις ποδήλατα, οι ποδηλάτες χρειάζονται ασφάλεια. Αν θέλετε πραγματικά να μεταμορφώσετε μια πόλη, πρέπει το δίκτυο των ποδηλατόδρομων να καλύπτει πραγματικές ανάγκες μετακίνησης. Τους προσωρινούς ποδηλατόδρομους για τον κορωνοϊό τους φτιάξαμε πολύ γρήγορα, δεν ήταν ωραίοι αλλά ήταν πολύ αποτελεσματικοί. Δεν είναι θέμα χρημάτων, είναι θέμα θέλησης.
Βέβαια οι καταστηματάρχες αποτελούν ένα μεγάλο πρόβλημα όπως επίσης με τους οδηγούς που παρκάρουν σε ποδηλατόδρομους. Τώρα επιβάλλουμε πολύ τσουχτερό πρόστιμο και το φαινόμενο έχει περιοριστεί. Στο Παρίσι ήταν τα 400-600 χλμ. ποδηλατόδρομων. Στην Αθήνα 100 χλμ. νομίζω αρκούν, γιατί η Αθήνα είναι μικρότερη από το Παρίσι. Χρειάζεσαι έναν πολύ εμβληματικό ποδηλατόδρομο από τα δυτικά προς τα ανατολικά και έναν από τα βόρεια προς τα νότια, ώστε να μπορείς να πεις ότι υπάρχει η επιλογή του ποδηλάτου για όλους κάτι που αυτή την στιγμή δεν υπάρχει στην Αθήνα…»
