Η επανάσταση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων σταματά, γι’ αυτό δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία. Έχει αφήσει τις μεγάλες παγκόσμιες αυτοκινητοβιομηχανίες να παραπαίουν, αβέβαιες για το πώς να προχωρήσουν σε έναν αγώνα στον οποίο μπήκαν απρόθυμα από την πρώτη θέση.
Η ηλεκτροκίνηση αντιμετωπίστηκε αρχικά με σκληρή αντίσταση. Αλλά από τη στιγμή που οι πολιτικοί κράτησαν μια σειρά από προθεσμίες για τη σταδιακή κατάργηση του κινητήρα εσωτερικής καύσης, οι αυτοκινητοβιομηχανίες δεν είχαν άλλη επιλογή από το να συμφωνήσουν μαζί τους.
Επιχειρηματικά μοντέλα αιώνων κηρύχθηκαν νεκρά και φιλόδοξα σχέδια καταρτίστηκαν βιαστικά για να εξηλεκτρίσουν αυτοκίνητα πόλης, οικογενειακά μοντέλα μέχρι και SUV, με αστρονομικό κόστος. Ακόμη και η Ferrari έχει αγκαλιάσει το κίνημα – προς μεγάλη έκπληξη των θερμών υποστηρικτών της.
Όμως, με την ηλεκτροκίνηση να βγαίνει ελάχιστα από το δίκτυο, μία προς μία οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες αποσύρονται ήδη καθώς η ζήτηση υποχωρεί.
Αυτοκινητοβιομηχανία ανησυχεί τόσο πολύ για την πορεία των πωλήσεων που πήρε την έκτακτη απόφαση να σταματήσει την παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων σε ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσιά της. Οι γραμμές συναρμολόγησης για ηλεκτρικά μοντέλα θα διακοπούν για έξι εβδομάδες και 300 από τα 1.500 μέλη του προσωπικού του θα απολυθούν αφού οι πωλήσεις υποχώρησαν κατά 30% από τις προβλέψεις.
Αυτό σημαίνει ότι η παραγωγή του νέου ηλεκτρικού μοντέλου, που επρόκειτο να ξεκινήσει τον Ιούλιο, θα αναβληθεί μέχρι το τέλος του έτους. Επίσης θα καθυστερήσουν και άλλα νέα ηλεκτρικά μοντέλα.
«Βιώνουμε έντονη απροθυμία πελατών στον τομέα των ηλεκτρικών οχημάτων», δήλωσε ο επικεφαλής του εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Αυτή είναι εξαιρετικά απλή γλώσσα έρχεται από μία μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία που ανακοίνωσε πρόσφατα ότι σχεδιάζει να επενδύσει 120 δισεκατομμύρια ευρώ τα επόμενα πέντε χρόνια στην «ηλεκτροκίνηση και ψηφιοποίηση».
Επίσης οι παραπάνω επισημάνσεις έρχονται λίγους μήνες μετά την ανακοίνωση άλλης αυτοκινητοβιομηχανίας που έκανε λόγο για απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας στην Ευρώπη οι οποίες θα προκληθούν από την ηλεκτροκίνηση.
Η παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει τον ίδιο αριθμό θέσεων εργασίας που μπορούν να αντέξουν τα μοντέλα βενζίνης και diesel, ανακοίνωσε η αυτοκινητοβιομηχανία εκτιμώντας ότι θα χρειαστεί 40% λιγότερο προσωπικό για την ανάπτυξη μπαταριών.
Μια γενιά αμιγώς κατασκευάστρια ηλεκτρικών οχημάτων δεν τα πήγε καθόλου καλύτερα. Η Lordstown Motors, η αμερικανική ειδικός ηλεκτρικών φορτηγών που ο Ντόναλντ Τραμπ κάποτε ανήγγειλε ως σωτήρα μιας καταθλιπτικής πόλης του Οχάιο, υπέβαλε αίτηση πτώχευσης.
Ακόμη και ο Elon Musk αναγκάστηκε να μειώσει επανειλημμένα την τιμή των Tesla σε μια απέλπιδα προσπάθεια να στηρίξει τη ζήτηση και να προστατεύσει το μερίδιο αγοράς.
Αλλά εμφανής είναι και η οπισθοδρόμηση άλλων κατασκευαστών που ξεχωρίζουν, εγείροντας σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το εάν οι πολιτικοί κάνουν το καταστροφικό λάθος να επιβάλλουν ηλεκτρικά αυτοκίνητα σε ένα κοινό που δεν τα θέλει. Πράγματι, η απόφαση να επιβληθούν αυστηρές προθεσμίες για τη σταδιακή κατάργηση των αυτοκινήτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης θα μπορούσε να αποδειχθεί μια από τις πιο καταστροφικές πολιτικές αποφάσεις της ζωής μας.
Σκεφτείτε πως ένας ολόκληρος κλάδος όχι μόνο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει ένα προϊόν που η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων εξακολουθεί να θέλει και να χρησιμοποιεί, αλλά και εκφοβίστηκε για να διοχετεύσει όλους τους πόρους του για να φτιάξει κάτι σε κολοσσιαίο επίπεδο που απλά δεν υπάρχει αγορά για – τουλάχιστον όχι εντός του τρομακτικά σύντομου χρονικού πλαισίου που επιβάλλεται στους κατασκευαστές αυτοκινήτων.
Είναι μια βιομηχανική αυτο-δολιοφθορά και μια εμπορική, οικονομική και κοινωνική καταστροφή σε εξέλιξη. Αλλά το χειρότερο είναι ότι η ζημιά κινδυνεύει να είναι πολύ μεγαλύτερη Βρετανία από οπουδήποτε αλλού στον δυτικό κόσμο χάρη στη μυωπική εμμονή της κυβέρνησης με αυθαίρετους καθαρούς μηδενικούς στόχους.
Ενώ ο υπόλοιπος βιομηχανικός κόσμος φαίνεται να έχει συμβιβαστεί σε μεγάλο βαθμό με την προθεσμία του 2035 για τη σταδιακή κατάργηση της βενζίνης και του diesel, οι υπουργοί, για λόγους που προορίζονται να παραμείνουν μυστήριο, αποφάσισαν ότι η Βρετανία πρέπει να φτάσει σε αυτό το ορόσημο πέντε χρόνια νωρίτερα από όλους.
Δεν έχει κανένα νόημα, και όμως οι συνέπειες απειλούν να είναι τεράστιες. Με την εκτροπή του κεφαλαίου σε κάτι που πολλοί άνθρωποι ουσιαστικά δεν θέλουν, κινδυνεύει να προκαλέσει τεράστιες απώλειες σε μια ήδη εύθραυστη αυτοκινητοβιομηχανία του Ηνωμένου Βασιλείου.
Είναι σκέτη φαντασία να φανταστούμε ότι η Βρετανία –με έλλειψη εργοστασίων μπαταριών (οι σύμβουλοι Alix Partners εκτιμούν ότι θα χρειαστεί να εισαχθούν έως και το ένα τρίτο των βρετανικών απαιτήσεων μπαταριών), έλλειψη φορτιστών και δραματικά υψηλότερο κόστος ενέργειας– θα είναι σε οποιαδήποτε θέση να γίνει πλήρως ηλεκτρικό τα επόμενα επτά χρόνια. Και η κυβέρνηση απλά δεν είναι σε θέση να λύσει οποιαδήποτε από αυτές τις προκλήσεις εγκαίρως, αν όχι καθόλου.
Το Ηνωμένο Βασίλειο κινδυνεύει να γίνει το ατυχές πειραματόζωο σε ένα δαπανηρό και επικίνδυνο πείραμα που πείθει τον υπόλοιπο κόσμο να πιέσει ακόμη περισσότερο τις δικές του προθεσμίες, μετατρέποντας αυτή τη χώρα σε παράδειγμα για το πώς να μην γίνει έθνος ιδιοκτητών ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Ίσως, αντί να σπεύσουν όλοι να αγοράσουν ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο καθώς πλησιάζει το τέλος της δεκαετίας, εκατομμύρια άνθρωποι απλώς θα παραδώσουν τα κλειδιά στα απαρχαιωμένα βενζινοκίνητά τους και θα επιλέξουν να περπατήσουν παντού.
Θα είχε το διπλό όφελος να είναι μια θεαματική κίνηση διαμαρτυρίας, την ίδια στιγμή που θα συμβαδίζει πλήρως με το καθαρό μηδέν – εξαιρετικό για το περιβάλλον αλλά τρομερό για την οικονομία.
