Η καρδιά της Ferrari χτύπησε πιο δυνατά από όλες στην πίστα της Μόντσα, καθώς ο Charles Leclerc κέρδισε στο Ιταλικό Grand Prix για δεύτερη φορά, εξασφαλίζοντας την έβδομη νίκη της καριέρας του στη Formula 1. Ήταν η 20ή νίκη της Ferrari στη Μόντσα και η 246ή συνολικά. Ο Leclerc πήρε τη σημαία με καρό μπροστά από τους δύο οδηγούς της McLaren, με διαφορά 2”664 από τον Oscar Piastri και 6”153 από τον Lando Norris. Αυτοί οι τρεις είχαν την τιμή να φορέσουν το ειδικό καπέλο του βάθρου, σε λευκό χρώμα με την ιταλική σημαία στην κορυφή του. Μπορείτε να τα αποκτήσετε μέσω αυτού του συνδέσμου. Οι τρεις οδηγοί και ο αγωνιστικός διευθυντής της Ferrari, Diego Ioverno, πήραν ένα τρόπαιο VROOOM, σχεδιασμένο από τον καλλιτέχνη Andrea Sala, μέσω της καθιερωμένης συνεργασίας μεταξύ της Pirelli και της Pirelli HangarBicocca στο Ιταλικό Grand Prix. Ο αγώνας ήταν μια επανάληψη του σεναρίου των κατατακτήριων δοκιμών, καθώς οι τέσσερις κορυφαίες ομάδες κατέλαβαν τις οκτώ πρώτες θέσεις, με τις δύο τελευταίες θέσεις της βαθμολογούμενης δεκάδας να καταλαμβάνονται από τον Alex Albon, (ένατο για την Williams) και τον Kevin Magnussen (δέκατο για την Haas).
Τα ελαστικά στην πίστα
Για την εκκίνηση, το μεγαλύτερο μέρος (14) των οδηγών επέλεξε τη μέση γόμα. Η σκληρή γόμα επιλέχθηκε από τις δύο Red Bull, τον Lance Stroll (Aston Martin), τον Esteban Ocon (Alpine), τον Yuki Tsunoda (Racing Bulls) και τον Valtteri Bottas (Sauber). Ο Yuki Tsunoda ήταν ο μόνος οδηγός που δεν κατάφερε να τερματίσει. Από τους υπόλοιπους 19 οδηγούς, εννέα πραγματοποίησαν ένα pit stop, δέκα πραγματοποίησαν δύο ή περισσότερα (Stroll, τρία). Ο Daniel Ricciardo (Racing Bulls) διένυσε τη μεγαλύτερη απόσταση με τη σκληρή γόμα, ολοκληρώνοντας 42 γύρους. Ο Esteban Ocon διένυσε τη μεγαλύτερη απόσταση με τη μέση γόμα (C4, 21 γύρους).
Ο διευθυντής Motorsport Pirelli κ. Mario Isola δήλωσε ότι: «Ήταν ένας πραγματικά συναρπαστικός αγώνας, μια καταπληκτική παράσταση για τους φιλάθλους. Ο ενθουσιασμός του κοινού της Μόντσα είναι απίστευτος και μεταδοτικός, και πραγματικά προκαλεί ρίγη. Συγχαρητήρια στον Charles Leclerc και στη Ferrari, καθώς το να κερδίσουν αυτό το Grand Prix πρέπει να είναι απίστευτο για αυτούς. Σε τεχνικό επίπεδο, αυτό ήταν ένα Grand Prix που είχε τα πάντα: μάχες στην πίστα μεταξύ των οδηγών, μερικές εντυπωσιακές προσπεράσεις, όπως του Piastri στον Norris και μια στρατηγική αντιπαράθεση μεταξύ εκείνων που είχαν επιλέξει να σταματήσουν δύο φορές και εκείνων που επέλεξαν ένα pit stop. Είπαμε πριν τον αγώνα ότι η μια αλλαγή θα ήταν η πιο γρήγορη στρατηγική και αυτό αποδείχθηκε σωστό. Το γεγονός ότι σχεδόν όλες οι ομάδες είχαν κρατήσει δύο σετ σκληρής γόμας για τον αγώνα τους έδωσε την ευελιξία να υιοθετήσουν διαφορετικά σενάρια. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι κανείς δεν είχε επαρκή δεδομένα για να αξιολογήσει πλήρως την απόδοση της σκληρής γόμας C3 στο εντελώς νέο οδόστρωμα. Η διαχείριση της τοπικής παραμόρφωσης λόγω υπερθέρμανσης (graining) ήταν κλειδί και πιθανώς επηρεάστηκε από την βελτίωση κρατήματος της πίστας. Η αρχική ανάλυση των δεδομένων και οι οπτικοί έλεγχοι των ελαστικών στο τέλος, έδειξαν ότι το graining ήταν πολύ έντονο στο πρώτο μέρος του αγώνα, ειδικά στο εμπρός αριστερά ελαστικό και λιγότερο στο πίσω αριστερά ελαστικό τόσο με τη σκληρή όσο και με τη μέση γόμα. Στο δεύτερο και τρίτο μέρος αγώνα το φαινόμενο έφθινε. Επομένως ζωτικός παράγοντας ήταν η αίσθηση των οδηγών κατά τη διάρκεια του αγώνα και η ικανότητά τους να διαχειρίζονται τα ελαστικά, ειδικά για όσους κράτησαν τη στρατηγική που είχαν επιλέξει στην αρχή, δηλαδή αυτή της μιας αλλαγής».
