Σχεδόν 50 εργοστάσια μπαταριών ιόντων λιθίου σχεδιάζονται για την Ευρώπη έως το 2030, αλλά οι επιδοτήσεις των ΗΠΑ και άλλοι παράγοντες αποτελούν νέα απειλή για αυτά τα εκκολαπτόμενα έργα. Ο Οργανισμός T&E εξέτασε την ωριμότητα του έργου, τη χρηματοδότηση, τις άδειες και τις συνδέσεις εταιρειών με τις ΗΠΑ για να αναλύσει πόσο από το δυναμικό εργοστασίων μπαταριών 1,8 TWh της Ευρώπης κινδυνεύει.
Σημαντικά ευρήματα
Το 68% της δυνητικής χωρητικότητας παραγωγής μπαταριών στην Ευρώπη (1,2 TWh) κινδυνεύει να καθυστερήσει, να μειωθεί ή να μην πραγματοποιηθεί εάν δεν ληφθούν περαιτέρω μέτρα.
Η Tesla στο Βερολίνο, η Northvolt στη βόρεια Γερμανία και η Italvolt κοντά στο Τορίνο είναι μεταξύ των έργων που αναμένεται να χάσουν τους μεγαλύτερους όγκους της προγραμματισμένης χωρητικότητάς τους.
Η Γερμανία, η Ουγγαρία, η Ισπανία, η Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν τα μεγαλύτερα μερίδια χωρητικότητας μπαταριών σε κίνδυνο.
Για να αντιμετωπίσει τις επιδοτήσεις των ΗΠΑ, η Ευρώπη χρειάζεται μια ισχυρή απάντηση, συμπεριλαμβανομένων ταχύτερων εγκρίσεων για τα καλύτερα έργα στην κατηγορία και κονδύλια σε ολόκληρη την ΕΕ που είναι εύκολα προσβάσιμα και επικεντρωμένα στην αύξηση της παραγωγής.
Σχεδόν το 70% της χωρητικότητας της ευρωπαϊκής μπαταρίας βρίσκεται σε κίνδυνο
Οι πολύ αυστηροί νόμοι για το κλίμα της Ευρώπης, όπως το πακέτο Fit for 55, σήμαιναν ότι η Γηραιά Ήπειρος ήταν πρωτοπόρος σε παγκόσμιες επενδύσεις καθαρής τεχνολογίας μέχρι πρόσφατα. Δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ έχουν κατατεθεί στην κλιμάκωση της κατασκευής ηλεκτρικών οχημάτων (EV), των μπαταριών και της κατασκευής εξαρτημάτων. Ως αποτέλεσμα, περισσότερες από τις μισές μπαταρίες ιόντων λιθίου (LIB) που χρησιμοποιήθηκαν στην ΕΕ το 2022 είχαν ήδη παραχθεί τοπικά, με σχεδόν 50 γιγα εργοστάσια να έχουν προγραμματιστεί μέχρι το 2030.
Αλλά πέρα από την κυριαρχία της Κίνας στις αλυσίδες εφοδιασμού EV, ο νόμος για τη μείωση του πληθωρισμού των ΗΠΑ – που ρίχνει τουλάχιστον 150 δις. δολάρια σε εξαρτήματα μπαταριών και μέταλλα που κατασκευάζονται στις ΗΠΑ (ή σε φιλικές χώρες) – αλλάζει γρήγορα τους κανόνες του παιχνιδιού. Όσον αφορά τις παγκόσμιες επενδύσεις σε μπαταρίες ιόντων λιθίου που παρακολουθεί το Bloomberg, το μερίδιο της Ευρώπης μειώθηκε από 41% το 2021 στο πενιχρό 2% το 2022, ενώ οι επενδύσεις στην Κίνα και τις ΗΠΑ συνέχισαν να αυξάνονται.
Θεωρητικά, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι οι ευρωπαϊκές και αμερικανικές αλυσίδες εφοδιασμού μπαταριών μπορούν να αναπτυχθούν παράλληλα και να επωφεληθούν από την αποτελεσματικότητα. Στην πράξη, το εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, τα κεφάλαια για επενδύσεις σε προμήθειες και άδειες, και πάνω απ’ όλα προμήθεια πρώτων υλών όπως το λίθιο, είναι όλα σε έλλειψη. Αυτό σημαίνει ότι ο παγκόσμιος αγώνας στην κατασκευή μπαταριών είναι στην πραγματικότητα περισσότερο ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Εταιρείες όπως η Northvolt, η Polestar έως την Iberdrola έχουν ήδη σηματοδοτήσει την επέκταση στις ΗΠΑ.
Χρησιμοποιώντας μια εσωτερική μεθοδολογία που εξετάζει την ωριμότητα του έργου, τη χρηματοδότηση, τις άδειες και τους συνδέσμους με τις ΗΠΑ, η T&E ανέλυσε πόσο από το δυναμικό εργοστασιακών αγωγών μπαταρίας 1,8 TWh της Ευρώπης κινδυνεύει. Η ανάλυση αποκαλύπτει ότι περίπου το ένα πέμπτο (ή 285 GWh) των ανακοινωθέντων έργων βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο και ένα επιπλέον 52% (ή περίπου 910 GWh) σε μεσαίο κίνδυνο. Συνολικά, σχεδόν το 70% της πιθανής προμήθειας στοιχείων μπαταρίας στην Ευρώπη βρίσκεται σε κίνδυνο. Τα έργα ενδέχεται να καθυστερήσουν, να περιοριστούν ή να μην υλοποιηθούν καθόλου εάν δεν ληφθούν περαιτέρω μέτρα. Αυτό περιλαμβάνει έργα όπως το Northvolt στη Γερμανία και το Italvolt στην Ιταλία.
Ποιες χώρες κινδυνεύουν περισσότερο
Η Ευρώπη πρέπει να εφαρμόσει μια ισχυρή πράσινη βιομηχανική πολιτική για να συλλάβει την οικονομική, την τεχνολογική και την αξία εργασίας από την ενεργειακή μετάβαση. Αυτό θα αξιοποιήσει τα πλεονεκτήματα της Ευρώπης, όπως αυστηρούς κανονισμούς για το κλίμα για ηλεκτρικά αυτοκίνητα και φορτηγά, για να δημιουργήσει επενδυτική βεβαιότητα.
Επίσης πρέπει και να εισαγάγει μια πράσινη ατζέντα απλούστευσης για να επιτρέψει ταχύτερες εγκρίσεις για τα καλύτερα έργα στην κατηγορία – π.χ. περισσότερο προσωπικό, καλύτερη τεχνογνωσία και ψηφιοποίηση – χωρίς να υπονομεύονται οι περιβαλλοντικές διασφαλίσεις. Δεδομένων περιορισμένων πόρων, η ιεράρχηση προτεραιοτήτων θα πρέπει να είναι σε αλυσίδες αξίας μπαταριών (ιδίως κυψέλες, εξαρτήματα όπως κάθοδοι και επεξεργασία κρίσιμων μετάλλων σε αυτές), ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όπως η αιολική ενέργεια και τα έξυπνα δίκτυα.
Η Ευρώπη δεν θα ανταγωνιστεί σε αυτά χωρίς ένα ισχυρό ευρωπαϊκό δημοσιονομικό πλαίσιο (π.χ. μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης και άλλων κονδυλίων βραχυπρόθεσμα) που διαθέτει επαρκή χρήματα, το οποίο θα επικεντρώνεται στην αύξηση της παραγωγής και θα είναι εύκολη η πρόσβαση από εταιρείες.
Όπου συζητείται η φιλοδοξία της ΕΕ στις αλυσίδες εφοδιασμού μπαταριών, τίθεται το ερώτημα σχετικά με τη διαθεσιμότητα πρώτων υλών. Η Ευρώπη δεν είναι μια υπερδύναμη εξόρυξης, αλλά ένας συνδυασμός παγκόσμιων εισαγωγών με υπεύθυνη πηγή, βιώσιμων εγχώριων έργων και, κυρίως, κρίσιμων μετάλλων που προέρχονται από ρεύματα αποβλήτων τα οποία μπορεί να βοηθήσει την ΕΕ να εξασφαλίσει πρόσβαση. Εξετάζοντας τα εγχώρια έργα εξόρυξης λιθίου, νικελίου και κοβαλτίου που βρίσκονται υπό εξέλιξη, η Ευρώπη μπορεί να εξασφαλίσει περίπου το 10% των αναγκών της σε νικέλιο και κοβάλτιο το 2030 από την τοπική εξόρυξη. Στην περίπτωση του λιθίου, ειδικά χάρη σε καθαρότερες τεχνολογίες όπως η άμεση εξόρυξη με τη χρήση νέων τεχνολογιών, μπορούν να καλυφθούν οι μισές από τις ανάγκες της Ευρώπης.
Η Ευρώπη μπορεί να εξάγει έως το μισό της ζήτησης σε Λίθιο έως το 2030
Ο επερχόμενος νόμος περί κρίσιμων πρώτων υλών θα συμβάλει στην αξιοποίηση αυτού του δυναμικού με κοινωνικά και περιβαλλοντικά ορθό τρόπο. Οι στόχοι για την αυτάρκεια, συμπεριλαμβανομένης της διύλισης και της ανακύκλωσης, θα πρέπει να τεθούν και να επιτευχθούν μέσω «στρατηγικών έργων» και στοχευμένης υποστήριξης. Η μεγάλη καταναλωτική μας αγορά σημαίνει ότι η δυνατότητα ανακύκλωσης ελαττωματικών ή χρησιμοποιημένων στοιχείων μπαταριών, καθώς και απορριμμάτων από επερχόμενα εργοστάσια μπαταριών ή ροών απορριμμάτων από παλιές τοποθεσίες ορυχείων, είναι τόσο μεγάλη όσο η οικιακή εξόρυξη.
Εν ολίγοις, η κυριαρχία της Κίνας και οι ΗΠΑ αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για τη φιλοδοξία της Ευρώπης στην αλυσίδα αξίας των μπαταριών. Αλλά εάν η Ευρώπη ενεργήσει γρήγορα και ξεπεράσει την αδράνειά της εισάγοντας ένα στοχευμένο, ισχυρό και εστιασμένο στη βιωσιμότητα πλαίσιο, μπορεί να συνεχίσει να βρίσκεται στον αγώνα.
