Το βλέπεις. Σου αρέσει, Μπορεί να είναι και το όνειρο σου. Κλείνεις τα μάτια και φεύγεις σε αλλους κόσμους. «Θα παίρνω την καλή μου, την γυναίκα μου, τα παιδιά και …γιούργια στις θάλασσες.
Ο νέος κάπτεν Hook, ο …Ελλήνικο Βεσπούτσι ξεκινάει, με μπαντάνα στο κεφάλι, για νέες περιπέτειες στο άγνωστο με βάρκα την «Λενιό» – το όνομα της βάρκας προς τιμήν της κόρης και κατά συνέπεια της πεθεράς για να γλύψουμε και το σύστημα μπάς και περάσει.
– Και πόσο κάνει, ρωτάς.
– ..χιλιάδες ευρώ ξεστομίζει ο πωλητής και περιμένει την αντίδραση σου.
Το όνειρο όμως είναι μεγάλο. Απο παιδιά μεγαλώσαμε στις θάλασσες, πάνω σε φουσκωτές βαρκούλες και κανό. Πάνω στα θαλάσσια ποδήλατα το παίξαμε καπετανέοι και αλλά τέτοια πολλά.
Τα βάζεις κάτω και ω του θαύματος νομίζεις οτι το αντέχεις οικονομικά. Αντε βουρ στον πατσά. Και μια μέρα ξυπνάς με το όνειρο πραγματικότητα. Έχεις το δικό σου σκάφος ή όπως λένε οι θαλασσινοί, τη δική μου βάρκα (ακόμα και αν είναι 14 μέτρα).
Το όνειρο τρέχει με χίλια. Ποια Ferrari και αλλα τέτοια τετράτροχα που πατάνε στη γη και για τα οποία μας γράφει ο Γιώργος ο Ανδρής. Μέγα το της θαλάσσης κράτος.
Μπαίνεις λοιπόν στο σπίτι, ανακοινώνεις την αγορά και… η πρώτη φρεσκαδούρα έρχεται.
Παιδιά, αγόρασα ενα 8μετρο φουσκωτό, είναι τέλειο… Πρίν προλάβεις να τελειώσεις, εκείνη – η καλή σου ντε – απάντησε: «Εγώ σε αυτό το σαπιοκάραβο δεν μπαίνω», και συνεχίζει ακάθεκτη, «Και εσύ τι ξέρεις από θάλασσα; Έγινες καπετάνιος επειδή έχεις ενα δίπλωμα που πήρες με λάδωμα. Θέλεις να μας πνίξεις όλους μαζί;»
– Οχι βρε αγάπη μου απαντάς, θέλοντας να εκτονώσεις την κατάσταση, εδώ costa – costa θα πηγαίνουμε για κανά μπανάκι, ψελλίζεις, «θα παίρνουμε και τις φίλες σου να σκάσουν από το κακό τους».
– «Είσαι τρελός που θα πάω εγώ στη «Κόστα» με αυτό το πράγμα. Είναι μακριά, άσε που ζαλίζομαι όταν κουνάει».
Τελικά τα παιδιά κάνουν το θαύμα τους, παρεμβαίνουν θετικά καθώς θα πουλάνε μούρη οτι έχουν και σκάφος και η κρίση αποσοβείται μέχρι νεοτέρας.
Δύο χρόνια μετά…
«Πωλείται 8μετρο φουσκωτό διετίας με 10 ώρες πλεύσεις, μάρκας ….. με όλα τα αξεσουάρ. Ηλεκτρικός εργάτης, GPS, VHS, βυθόμετρο, Fish finder, τέντα πλεύσης, τέντα δωμάτιο, χημική τουαλέτα, ντουζιέρα, κλπ – κλπ σε τιμή ευκαιρίας».
Ξέρεις καλά το όνειρο και θα το πουλήσεις εύκολα σε καλή τιμή και για σένα και για τον νέο ονειροπόλο. Άλλωστε 10 ώρες το ταξίδεψες μόνο, σε δυο χρόνια.
Οι πρώτες πέντε ώρες ήταν ολοι μαζί με την οικογένεια και τα παιδιά. Μέχρι εκεί άντεξαν την αρμύρα, τον ήλιο και το γκάπα – γκάπα στα τρία μποφόρ, γιατί για παραπάνω δεν παίζει. Ασε που στο τελευταίο ταξίδι στη Τζιά, η καλή σου γύρισε με το πλοίο της γραμμής μαζί με τα παιδιά για να μην θαλασσοπνιγούν στα 5 μποφόρ και εσύ βολόδερνες μοναχός μεταξύ Αίολου και Ποσειδώνα. Οσο για τα παιδιά, ούτε λόγος να ξανάρθουν χωρίς Wi-Fi και με τον κίνδυνο να βραχούν τα κινητά τους.
Οι άλλες πέντε, ΜΑΓΙΚΕΣ, με φίλους παίζοντας με τα κύματα, αραλίκι στο ντόκο και ύφος καπετάνιου την ώρα που απλώνεις το πόδι για να βγεις εξω , όντας βέβαιος οτι όλοι εσένα κοιτάνε. Ελα όμως που είχαν κακό τέλος με την επιστροφή: «Δεν θα με παρατάς εμένα εδώ με δυο παιδιά για να πηγαίνεις εσύ να γκομενίζεις με το σκάφος στη Κύθνο με τα ρεμάλια τους φίλους σου», είπε και ελάλησε, ξεκαθαρίζοντας οτι ή αυτή και τα παιδιά ή η «Λενιό».
Και έτσι ξεκινάει το πρώτο μάθημα σε αυτή τη νέα σελίδα για τα σκάφη. ΔΕΝ παίρνουμε σκάφος αν δεν έχουμε πάρει πρώτα θαλασσινή γυναίκα, δεν έχουμε κάνει θαλασσινά παιδιά και αν δεν αντέχουμε τη γρίνια. Ολα τα αλλά είναι απλές λεπτομέρειες, ακόμα και το οικονομικό μπορεί να λυθεί, το οικογενειακό όμως οχι.
Με εκτίμηση
Γιώργος Τσακίρης
ΥΓ. Και αν δεν με πιστεύετε, μια βόλτα στα πάρκινγκ σκαφών και μια μικρή κουβέντα με τους πωλητές, θα σας πείσει.
